میرزا قلمدون:
*برای تمام لیلونهای خوش الحون از خودم در وکردم !!!!
چه بویی دارَه دستت ؛ همچو ریحون!
وَریزه اشک چشمونت چو جیحون!
وگو دانم که راز ِ حنجره ت چیست ؟
که پُر از نغمَه و صوتَه ، خوش الحون !!!!
وگوری:
ویایم بنده الان سوی میدون
وا یه شاخه گل خوشبوی میمون
خودت ودونی چونکه سیکل ودارم
وخونم شور پنج گاه همایون
